Fai 1.300 años ñaciera’l reinu d’Asturies. Agora nun tenemos nin la oficialidá. El pasu d’una situación a otra foi revesosu. Namás nel campu cultural caltiénse la identidá d’esti pueblu, reconocíu como nación celta por delles instancies internacionales.
Sicasí, el sentimientu de la población, anque tea a favor del asturianu como llingua que tien que tar n’igualdá coles otres del Estáu, nun surde del nacionalismu políticu. Poro, paez unu de los motivos polos que nun se fai efectiva la oficialidá entá. Amás, caberamente hai una campaña p’anubrir la nuesa hestoria, pa esparder otra vuelta l’actividá taurina, la llaicidá de los actos políticos ya inclusive la censura directa escontra l’asturianu.
La perda d’autoestima d’esti pueblu rellaciónase cola falta de dignificación del so idioma propiu, per llargu tiempu consideráu de baxu valir social. Poro, remanez un complexu d’inferioridá énte la refuga constante de la so oficialidá, pesie a toles movilizaciones d’estremáu calter realizaes dende la fin de la dictadura. Los estudios, la lliteratura, les encuestes, choquen con delles postures polítiques qu’anecien nes opiniones negatives del pasáu.
Asturies merez respetu. Igualdá coles otres autonomíes que sí que puxen polo propio. El camín del escaezu lleva a la perda d’autoestima y llueu al desaniciu la mesma identidá, forxada pelos sieglos y la Hestoria. Alitar Asturies ye un finxu democráticu cimeru p’aportar a la igualdá coles otres nacionalidaes del Estáu.
Que’l tiempu nun cuerra en devanéu. Qu’esta tierra seya quien a falase na so fala, recuperando l’autoestima y l’arguyu de ser lo que se ye. Nin meyores nin peores, sinón cenciellamente que nun se pierda la identidá asturiana con tolos sos componentes culturales. Incluyida la llingua asturiana, una llingua europea más. Esti añu remémbrase qu’Asturies lleva mediu sieglu na xera.
