La Universidá d’Uviéu lidera un consorciu pal desenvolvimientu de sistemes de potencia pa vehículos ambulantes non tripulaos, más conocíos como rovers llunares, que combinen paneles solares, bateríes y xeneradores termoeléctricos de radioisótopos (RTGs – Radiosotope Thermal Generators). El consorciu ta formáu pola Universidá de Leicester, nel Reinu Uníu, que desenvuelve’l RTG; el grupu Aerospace Technology Research Group de la Universidá de Vigo, que s’encarga del modelu térmicu del rover y el grupu de Sistemes Electrónicos d’Alimentación de la Universidá d’Uviéu, que lleva a cabu’l sistema de potencia que combina les trés fontes d’enerxía.
El proyectu ta financiáu pola Axencia Europea del Espaciu (ESA) y tien una duración de dos años. La propuesta, llamada Advanced Management Power Electronics for Radiosotope and Solar (AMPERS), liderada pola Universidá d’Uviéu, foi escoyida pal proyectu Power management conditioning for hybrid radioisotope solar power systems, financiáu con 340.000 euros. El proyectu, qu’echó a andar en septiembre de 2023, va estender hasta setiembre 2025.
L’oxetivu del proyectu ye diseñar sistemes de potencia eléctrica que combinen les diverses fontes d’enerxía, Cortil, RTG y bateríes, de cuenta que se garanticen les demandes enerxétiques d’un vehículu ambulante non tripuláu nel Polu Sur Llunar. Nesti allugamientu, combínense, per un sitiu, rexones nes que nunca lluz el Sol, colo que nun hai enerxía solar disponible y, por otru, rexones nes que’l Sol nunca se despinta. Un vehículu trabayando nesta redolada tien d’afaese a dambes situaciones. Les trés fontes d’enerxía, por separáu, tienen dellos contras. Los RTGs apurren una fonte d’enerxía eléctrica constante, pero bien baxa y a un voltaxe incompatible colos sistemes de potencia eléctrica típicos n’aplicaciones espaciales. Amás, respuenden bien amodo énte cambeos de la demanda de potencia. Les bateríes faciliten un apurra bien rápido d’enerxía, pero tienen de recargase dacuando. Los paneles solares son les fontes más rápides, pero precisen de la lluz del sol pa operar.
Les xeres del consorciu entienden el dimensionado de les diverses fontes d’enerxía pa cumplir les demandes, embriviendo la masa y el volume. Con calter xeneral, los investigadores apunten qu’una solución que solamente emplegara RTGs sería bien pesada y avolumada, minetres qu’una que solo usara paneles solares resultaría invidable, dada la falta de lluz solar. Amás, los miembros del consorciu van evaluar distintes arquitectures del sistema de potencia al envís d’embrivir les sos perdes.
La Universidá d’Uviéu va desenvolver los modelos de simulación del sistema de potencia y los sos prototipos funcionales. La Universidá de Leicester ye’l principal desarrollador n’Europa de RTGs y pal presente proyectu va apurrir modelos de simulación compatibles colos escurríos pola Universidá d’Uviéu. Va facilitar tamién modelos eléctricos de los RTGs coles mires d’asemeyar el comportamientu d’estos pa la so integración colos prototipos que se van llevar a cabu na Universidá d’Uviéu. La Universidá de Vigo, pela so parte, modela la redolada térmica nel que’l rover va trabayar. Esta redolada térmica afecta a la potencia producida polos paneles solares y los RTG, según a la operación de les bateríes. Amás, si les temperatures fueren bien baxes, sería necesariu l’usu de calefactores. Estos calefactores contribúin a la demanda de potencia eléctrica, colo que tienen un impactu nes xeres que tien de realizar la Universidá d’Uviéu, el dimensionáu de les fontes d’enerxía y del sistema de potencia.
