El pasáu miércoles dábase anuncia de les nueves midíes de restricción del gobiernu d’España por mor de la COVID-19 y estes decisiones, que nun tuvieron mui bona acoyida polo xeneral nin nos sectores d’izquierda nin nos de derecha, ficieron reflexonar a delles persones, sobre manera con una de les midíes.

Esta midida de la que toi falando ye la que diz que se va proceder a la contratación de personal sanitario xubilao o prexubilao. Esto, que paez daqué ensin muncha importancia, molestó a muncha xente porque, habiendo xente mozo abondo pa contrar nesti sector, decidióse contratar a los más esperimentaos, pero tamién con mas riesgo pola so edá. Esta acción fae que la mocedá siga pensando lo mesmo sobre’l trabayu, y ye que hai muncha desconfianza na mocedá a la hora de trabayar. Esti fechu, que nun ye aislláu, asocede, polo xeneral, cada día en cada ufierta de trabayu (siempres hai esceiciones), onde amás de pidir una especialización nesi trabayu (daqué totalmente comprensible), otru requerimientu que siempres apaez ye una cantidá indecente d’años d’esperiencia, que nun fai más qu’alloñar a la mocedá de conseguir esi primer trabayu o de siguir desenvolviendo la so carrera llaboral. Con too ello, a la mocedá namás-y queda condergase a contratos de práctiques o temporales, onde les condiciones de trabayu dexen muncho que deseyar.

Fai falta da-y oportunidá a les nueves xeneraciones, que según tol mundu son les más preparaes, pero anque esto seya así, paez nun importar, siendo más importante la esperiencia, anque dempués nun desenvuelva un bon trabayu. Fai falta da-y puxu a la mocedá tanto nes instituciones públiques como privaes y dexar d’estancase na esperiencia como motor de trabayu. La mocedá nun ye menos namás por nun tener esperiencia, nun estigmaticemos a los futuros trabayadores del nuestru estáu.