Una vegada más, llegamos al 31 d’avientu, lo que da fin a otru añu que, ensin duda, pa bien o pa mal, vamos recordar perbien por mor de les situaciones sanitaries qu’anguaño afrontamos.
Echando la vista atrás, queda yá mui lloñe aquel xineru onde les xornaes de vacunación yeren los más importante que ver nes noticies. Sicasí, esti tema sigue d’actualidá y ye que, desgraciadamente, los númberos del andanciu nun acaben de baxar, anque por suerte, si lo faen los de finaos. Na xera internacional, el mandatu de Trump nos Estaos Xuníos daba fin el 7 de xineru, anque la persona qu’ocuparía el so puestu nun diba ser muncho meyor.
Febreru entamaba con una Asturies cerrada al restu del estáu pa protexer les llendes del coronavirus, amás de los ganaderos que, una vegada más, esixíen soluciones pa los problemes que’l llobu causaba nes sos ganaderíes. Marzu nun diba camudar la llinia, colos cierres perimetrales de los conceyos más poblaos d’Asturies.
Dando un salto con unos meses primaverales nos que la xera principal siguía siendo l’andanciu, nel mes de mayu producíase una fazaña nel mundu del deporte, y ye que l’UC Ceares, equipu popular del barriu que lleva por nome, llograba ascender per primer vez a una categoría nacional como ye la 2ª RFEF. Dempués, pel branu, la normalidá diba volver a dulces, con un revivir de la cultura y el turismu n’Asturies.
Setiembre diba ser, ensin duda, el mes d’una de les series más vistes nel mundu, El xuegu del calamar. Esta serie rompió con toles xeres qu’había nel mundu cultural y, de manera ablucante, convirtióse nel mayor fenómenu mientres los meses de setiembre y ochobre, mesmo que La Casa de Papel, esa serie que remataba dempués de delles temporaes y que tuvo ésitu abondo. Tamién setiembre diba ser un mes de bones noticies, cola anuncia del Presidente del Principáu, Adrián Barbón, de que les negociaciones de la reforma del estatutu d’autonomía (que cumplió nesti 2021 cuarenta años) diben entamar y diba incluyise la oficialidá de les llingües propies d’Asturies.
Con too ello, llegamos a payares y avientu, los meses que rematen l’añu y que, como al aniciu, tamos pasando ente vacunaciones y midíes sanitaries. Tamién sal a la lluz la necesidá d’iniciatives pa los conceyos del occidente, yá tábemos fartos del silenciu administrativu y del escaezu d’una zona bien guapa d’Asturies. Sicasí, la bona noticia de final d’añu ye que la primer propuesta de la reforma del estatutu va vese nel mes de febreru.
Asina, llegamos a la fin del 2021, cola impresión de que esti mundu paez cuasi que una distopía, onde l’invidualismu ye lo que mueve a les persones, ensin un plizcu de solidaridá colos demás. Veremos si 2022 sedrá un bon añu, y aguardemos que seya l’añu de la oficialidá.
