Les sales de cine son anguaño una parte más del urbanismu de toles ciudaes. Llugares como Xixón llegaron a tener varios cines, como por casu los Hollywood o los Robledo, ente munchos otros. Na actualidá, son les grandes sales les que sobreviven nel entramáu de Xixón, una nel Centru Comercial Los Fresnos y otra nel barriu de La Calzada.
Sicasí, la posibilidá de poder ver una sesión cinematográfica nun llegó a Xixón hasta finales del sieglu XIX. Foi, concretamente, nel añu 1896 y nun edificiu qu’anguaño nun tien la función que tenía nesa dómina Ye’l antiguu Teatru Xovellanos de Xixón. Anguaño ye la biblioteca pública que tamién lleva’l nome del ilustráu xixonés. Una placa na entrada del edificiu recuérdanos esti fechu.
El cinematógrafo aportó a la villa tres l’ésitu qu’amosó en Madrid, la capital del estáu y entainó camín pa Xixón un 11 d’agostu nun tren express y el 12 d’agostu producióse la primer proyección. Darréu proyectáronse con un cinematógrafu Lumiere les primeres películes grabaes enXixón: Vista d’un rompeoles, tomada dende’l cerru de Santa Catalina, y Vista del Campu Valdés, tomada a la salida de la ilesia de San Pedro. Coles proyecciones convertíes yá nuna tradición, n’agostu del añu 1900 instaláronse en Xixón cinematógrafos en barraques. En 1910 abrióse al públicu’l primer edificiu construyíu pa un cine, el Versalles, que más p’alantre camudaría’l nome por Goya. Esti cine peslló en 1981 y l’edificiu, del que se desconoz el nome del arquitectu, esbarrumbóse en 1987.
Asina, llegamos hasta los nuesos díes, onde’l cine ye parte del nuesu cine.
