El plenu del Conseyu del Patrimoniu Cultural d’Asturies aprobó güei l’entamu de los trámites de declaración como Bien d’Interés Cultural de la colección artística de l’antigua Caxa d’Aforros d’Asturies. Tamién se dio lluz verde al empiezu de la tramitación del espediente BIC del xacimientu Lucus Asturum, en Llanera.
La colección artística de la extinta Caxa d’Aforros d’Asturies, que la so titularidá ta agora estremada ente la Fundación Bancaria Caxa d’Aforros d’Asturies y Unicaja, constitúi’l principal exemplu de mecenalgu artísticu financieru desenvueltu n’Asturies ente 1940 y la primer década del presente sieglu. Ta integrada por miles d’obres de pintura, dibuxos y escultures y dexa realizar un percorríu refechu pola evolución del arte asturianu de les últimes décades. Tamién inclúi una selecta representación d’obres del XIX, na so mayoría d’autores asturianos.
La colección vencéyase íntimamente a la hestoria de l’actividá cultural desenvuelta pola entidá financiera dende la so nacencia en 1945. La Obra Social y Cultural de la Caxa foi mientres décades xuno de los principales axentes dinamizadores del arte n’Asturies. Asina, promovió importantes esposiciones nes sedes de la entidá n’Uviéu, Xixón y Avilés, amás de nel Palaciu de Revillaxixéu de Xixón dende la so adecuación como Centru Internacional d’Arte en 1991.
La colección axunta obres de prácticamente tolos artistes asturianos del sieglu XX y de munchos del XIX, lo mesmo que de otros de fuera d’Asturies. Ye un testimoniu únicu del coleccionismu institucional d’una entidá bancaria n’Asturies y poro, resulta acreedora de la máxima protección patrimonial en cuantes que colección y reflexu d’una vinculación específica ente la principal entidá financiera surdida n’Asturies tres la guerra civil y la sociedá na que se desenvolvió.
Xacimientu Lucus Asturum
El plenu tamién alcordó empecipiar los trámites de declaración como Bien d’Interés Cultural del xacimientu arqueolóxicu identificáu como Lucus Asturum, nel conceyu de Llanera. Alcontráu na Ería de la Castañera, en Llugo de Llanera, correspuéndese con distintos restos atopaos en delles finques, con cronoloxíes y característiques comunes. El topónimu Lucus Asturum ye mentáu per primer vegada como civitas na Geographia de C. Ptolomeo, nel sieglu II d.C., y nun volvió rexistrase hasta la so cita nel Anónimu de Rávena, agora como Luco Astorum, yá nel sieglu VII.
La fertilidá arqueolóxica d’esta área ye conocida dende va sieglos. Yá se refieren testimonios en 1695 y dende entós asocediéronse noticies de nuevos afayos, que s’intensificaron a partir de les primeres intervenciones arqueolóxiques en 1926. La investigación centróse prioritariamente na redolada de l’antigua ilesia parroquial de Santa María de Lugo de Llanera y la so casa rectoral, onde se llevaron a cabu diverses campañes d’escavación arqueolóxica nes décades de 1980 y 1990. Amás del descubrimientu d’una importante necrópolis de dómina medieval (sieglos X-XII), determinóse la presencia d’una ocupación del espaciu en dómina altomedieval romana. Atopáronse materiales tan destacaos como un ara dedicada a los dioses llares.
En 2015 retómase la investigación arqueolóxica en Lucus Asturum, por impulsu del Conceyu de Llanera y caltiense hasta l’actualidá col sofitu de la Conseyería de Cultura. Nestos años trabayóse sobro un espaciu termal de notables dimensiones, según sobre una vivienda con estancies distribuyíes al rodiu d’un patiu con pozu.
Plantégase una redolada de protección pal xacimientu arqueolóxicu, con un perímetru de 1.980 metros, que zarra un área de 194.502,2 metros cuadraos nel que s’inclúin 24 parceles catastrales nes que bien se constató la presencia de restos arqueolóxicos o bien se presume la so esistencia a partir de prospecciones xeofísiques, aérees, satelitales y pedestres y por noticies bibliográfiques y d’informantes.
Conxuntu históricu de Lluniegu
Amás, el plenu aprobó’l proyectu de restauración de la ponte vieya de Lluniegu, n’Uviéu, integrante del conxuntu históricu declaráu Bien d’Interés Cultural en 1991. La propuesta de los arquitectos Ana Isabel Piquero García y Leopoldo Luis Escobedo, presentada pol Conceyu d’Uviéu, plantega la llimpieza y afitamientu estructural de la ponte p’asegurar la so estabilidá y la refuncionalización del bien, de cuenta que dexe’l pasu de viandantes pela parte cimera a manera de mirador, pa lo cual va reconstruyise gran parte de los petriles de la ponte. Na so base recrearáse un calce fluvial a base de cantares de ríu, pero ensin agua.
Tamién se va realizar un estudiu xeotécnicu pa conocer al detalle la calidá del suelu onde reposen les piles de la ponte y afaer les soluciones de restauración. En principiu contemplen inyección con morteru de cal hidráulico p’ameyorar el terrén so les piles. Esti procesu completase col recebáu de toles xuntes de cimentación.
